It-tieni qari ta’ din il-ġimgħa jibda billi jagħtina sejħa u proposta partikolari: “għax Kristu wkoll bata għalikom u ħallielkom eżempju, biex timxu fuq il-passi tiegħu”. Hawnhekk, Ġesù jsejħilna biex inkunu umli bħalu; u biex, bil-paċenzja kollha, nħobbu anke jekk issir ħsara lilna wara li nkunu għamilna xi ħaġa tajba.
Għaliex Ġesù jsejħilna biex nagħmlu dan kollu? Għax hekk hi l-imħabba! L-imħabba mhix dik li tistmerr it-tbatija personali a skapitu tal-oħrajn. L-imħabba mhix dik li hija egoistika. L-imħabba mhix ossessjonata biex tipprova punt u tieħu r-raġun. Anzi, l-imħabba qiegħda hemm biex “tagħti eżempju”. Aħna nħobbu sabiex nuru lill-oħrajn il-wiċċ ta’ Alla. Inħobbu lill-oħrajn biex aħna nuruhom il-libertà vera – biex inkunu nistgħu nuruhom xi tfisser tassew li tkun “bniedem” (u mhux sempliċiment “annimal”). Aħna nħobbu sabiex inħallu lit-Trinità tikber ġewwa fina – biex aħna nuru lill-oħrajn li huwa possibbli għalina li nkunu ħielsa mir-rabja u l-vendetta! Għax huwa tabilħaqq possibbli għalina li naħfru; huwa tabilħaqq possibbli li nieħdu paċenzja – anke meta l-oħrajn ma jkunux qed jirrispettawna – għax Ġesù għamilha din, u Ġesù kien bniedem sħiħ.
Dan kollu ma jfissirx li għandna nħallu lill-oħrajn jiksru d-dinjità tagħna – imma l-mistoqsija hi, Kristu kien għad fadallu dinjità fuq is-salib? L-għedewwa tiegħu neħħew xi spunt mid-dinjità tiegħu billi insultawh u billi qatluh? Le! Dan għax hemm xi ħaġa ġewwa fina – ix-xbieha ta’ Alla fina — li xejn u ħadd ma jista’ jneħħi. Dan il-valur jingħata lilna minn Alla u jiżdied aktar ma nsiru bħal Alla. Li nħallu lil ħaddieħor jweġġagħna u naħfrulhom huwa għalhekk sinjal ta’ umanità li tiffjorixxi. Mhijiex dgħufija, imma virtù li jistgħu jgħixuha biss dawk li huma miftuħa għall-grazzja u għad-divinità. Fi kliem ieħor, ejjew nkunu umli, paċenzjużi, lesti biex naħfru – dan hu dak li Ġesù qed jsejħilna biex nkunu!
Meta nżommu f’moħħna dan kollu, huwa importanti li ninnotaw li Ġesù mhux sempliċiment jsejħilna biex inħobbu bħalu – qabel ma nagħmlu dan, jistedinna biex nagħmlu xi ħaġa oħra.
L-ewwel Ġesu jistedinna naċċettaw l-imħabba tiegħu għalina – “bil-ġrieħi tiegħu, ġejna imfejqa”. U għalhekk, li fil-qari tal-Evanġelju ta’ din il-ġimgħa, Ġesù jgħid lid-dixxipli tiegħu li hu l-“bieb” li jridu jgħaddu minnu. Ġesù jwissina li l-ebda profeta jew persuna oħra ma jafuna personalment kif Alla jafna. Li ħadd ieħor mhu Alla inkarnat, ħlief għalih. Ġesù jfakkarna li Hu Ragħaj li hu dejjem fidil magħna – u jsejjaħ lilna lkoll l-insara biex nagħmlu l-istess għall-oħrajn: permezz tal-vokazzjonijiet uniċi tagħna.
Il-vokazzjonijiet kollha, bil-modi tagħhom, jesprimu l-imħabba ta’ Kristu bħala Ragħaj. Għalhekk irridu nagħrfu l-mod li bih Alla jridna ngħixu ħajjitna, f’ġieħ il-glorja Tiegħu!
Dalwaqt.