Il-Madonna, għandha ħafna x’tgħallem lill-ġenituri nsara. Ma kinitx faċli tkun Omm Alla. Hi ltaqgħet ma’ ħafna tbatijiet. Hi u Ġużeppi ma kinux sinjuri, għalhekk ħadmu kemm setgħu biex Ġesù ma jkunx nieqes mill-bżonnijiet ta’ kuljum. Kienu ġenituri li obdew il-liġijiet, kemm tal-gvern kif ukoll dawk reliġjużi. Għalkemm fl-Evanġelji, ma tantx insibu ġrajjiet dwar il-Madonna, il-ftit li hemm, juru li meta Ġesù kien jippriedka, hi ħafna drabi kienet tkun hemm ukoll; kienet hemm fit-tieġ ta’ Kana, kienet hemm fit-triq lejn is-salib u baqgħet miegħu anke taħt is-salib. Wara l-mewt ta’ Ġesù, baqgħet mal-appostli. Itlobu/għidu l-Il-Magnifikat, it-talba li l-Madonna qalet bħala tifħir lil Alla, Luqa 1, 46-55 |